yükləmək

f.

1. Yük vurmaq, yük qoymaq, yüklə doldurmaq. Vaqonu (gəmini, maşını) yükləmək. – Körpünün sol tərəfində dayanmış gəmiyə taxta-şalban yükləyirdilər. M. Hüs.. // Dalına yük vurmaq, yük çatmaq. Atı yükləmək. Dəvəni yükləmək. – <Molla> səhər tezdən durub xiyarı dərir, eşşəyə yükləyib şəhərə tərəf yola düşür. M. N. lətif. Mağıl keçən vaxtlar dəvə karvanları düzülürdü yola, ticarət malını yükləyirdik dəvələrə. C. M.. // Aparmaq (daşımaq) üçün vermək. <Firidun bəy:> Əlacım kəsildi, get- dim, <Anna Petrovna> oradan bir neçə əskiüsgüdən alıb məni yüklədi. Ə. H..

2. məc. Üzərinə çox iş qoymaq, çox iş tapşırmaq, vəzifəsini, işini ağırlaşdırmaq. Yazığı o qədər yükləyiblər ki, heç vaxtı qalmır.

3. xüs. Elektrik enerjisi vermək (bir cismə, cihaza və s. -yə). Batareyanı yükləmək. Akkumulyatoru yükləmək.